DİKKAT EKSİKLİĞİ VE HİPERAKTİVİTE
Merhaba, benim adım Bircan.
İnsanların terapiye gittikleri konusunda konuşmayı sevip sevmediklerini bilmiyorum. Benim için terapi yeni bir dünyaya uyanıştı. Nasıl mı oldu? Ben 37 yıl boyunca Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite rahatsızlığına sahip olduğumu bilmeden yaşadım. Sürekli herhangi bir şeyi sonuna kadar götürüp tamamlamayı hayal ederek yaşadım. Basit bir şekilde tembel olarak nitelendirildim. Ve hayatım boyunca bilinmeyen bir öğrenme problemi yaşayarak sürekli hem ailem hem de hayatın kendisi tarafından cezalandırıldım. Kendime inancım olmadan büyüdüm ve herkes tarafından bir sersem olarak çağrıldım. Bu da tahmin edersiniz ki bende ciddi bir özgüven problemi yarattı.
Terapi kendimi suçlamayı bırakmam konusunda bana çok yardımcı oldu. Çocuklar sahip oldukları problemleri anlamakta ve çözmekte yetersizdir. Bu sorumluluğu ailenin alması gerekir. Size bu yazıyı yazmamın sebebi mesajımı ailelere iletmenizdir. Hiçbir çocuk dünyaya öğrenmemek için gelmez. Eğer öğrenmiyorsa, öğrenemiyorsa buna sebep olan durumlar ailenin keşfetmesi gerekir. Bir çocuğu sersem veya tembel olarak nitelendirmek pozitif ve yapıcı bir yol değil.
Terapistim sürekli kendimi tembel olarak nitelendirdirmemden süphelendi ama ben bunu yaptığımı farketmiyordum bile. Bunu ilk söylediğinde, bende bir farkındalık oluştu. Ve bunu her söylemeye, yani tembel olduğumu her söylemeye kalkıştığımda kendimi durdurmaya başladım. Terapi bunu farketmeme ve bu durumla yüzleşmeme yardımcı oldu.
Terapi hayatımda iyileştirici bir etki yarattı ve kendimle ilgili birçok şeyi görmeme yardımcı oldu. Zamanla kendimden kaynaklı olduğunu düşündüğüm bütün başarısızlıklarla mücadele etmeyi öğrendim. Geriye dönüp baktığımda şu anki başarılarıma ulaşmamdaki en büyük sebep bir terapistten yardım almaktı.
Lütfen bu mesajı ailelere iletin. Ben durumumdan 37 yıl sonra kurtuldum ama sizin çocuklarınızın bu acılı süreci yaşamasına gerek yok. Onlara yardımcı olun.